کلمات
کلمات برای من ارزشمندتر از هرچیزی هستند. با کلمات است که عذرخواهی می‌کنیم. با کلمات است که ابراز عشق می‌کنیم. با کلمات است که زندگی می‌کنیم. و دست آخر با کلمات است که روی سنگ قبرمان اسم و فامیل و اولین طلوع و آخرین غروب را حکاکی می‌کنند.
.
برای من تنها مسئله‌ی شگرف در زندگی اشتباه‌کردن است. همین عذاب‌وجدانی که پس از اشتباهات‌ام نصیب‌ام می‌شود و روزم سیاه می‌شود تا از دل کسی دربیاورم‌اش. آن‌جا هم دست‌به‌دامان کلمات می‌شوم. همین حروف مرموز و البته درخشنده! در این سن و سال، که خیلی کم و خیلی زیاد هم نیست، تلاش برای حفظ آرامش را پر اهمیت‌ترین راز زندگی می‌دانم. نه‌تنها حفظ آرامش زندگی خودم، بلکه حتی حفظ آرامش زندگی دیگران، تا جایی که می‌توانم، برایم مهم است و حیاتی.
.
همین که قضاوت اشتباه می‌کنم، همین که حسادت می‌کنم، همین که از زندگی فقط و فقط کلمات را می‌فهمم، همین که خوب آموخته‌ام ارزش‌های تعریف‌شده در زندگی آدم‌ها با هم تفاوت دارد؛ به‌نظرم این‌ها زندگی هستند. آدم اگر اشتباه نکند که شب‌اش روز نمی‌شود! ما اشتباه می‌کنیم و کلمات برای همین روزها ساخته شده‌اند. کلمات برای عذرخواهی، برای گپ‌و‌گفت، برای شعر سرودن و رمان نوشتن، برای دل بردن و دل شکستن است که آفریده شده‌اند. کلمات حتی برای خودخوری و صحبت‌های مدام در ذهن ساخته شده‌اند.
.
کلمه، مرده را هم برایمان زنده می‌کند، زنده‌ها که جای خود دارند! ما عشق بکاریم، شاید کینه‌هایی که دیگران می‌کارند درو شود؛ شاید گذشته و اشتباهات‌مان فراموش شود. ما همگی خوب هستیم، این زندگی‌ست که بد شده است. حسادتِ آدم‌ها را پای بد بودنِ آن‌ها نگذاریم، پای بد بودنِ دنیا بگذاریم لطفاً. دنیا آدم را بد می‌کند. دنیا اما هرچه پست هم باشد، ارزش و قداست کلمات را نمی‌تواند از ما جدا سازد. ما همگی مدیونِ کلمات هستیم و یک "ببخشیدِ" ساده همه‌چیز را از بین می‌برد؛ مثل بادی که خاکستر هیزمی مشتعل را با خود به سمت آسمان می‌کشانَد.
