مرگی مثابه مرگ ویرجینیا وولف

خوب است اگر قرار است بمیریم، حساب‌شده بمیریم!  
#آلبر_کامو می‌گوید: "خودکشی گرچه موجب رهاییِ ما از این دنیای پوچ می‌شود، اما باعث ناراحتی اطرافیان‌مان می‌شود؛ پس خودکشی راه گریز صحیحی نیست"
اما خودکشی‌هایی داریم که عظیم است و آموزنده! مثلاً #ویرجینیا_وولف هم نویسنده‌ی بزرگی بود، هم استاد خودکشی حساب‌شده! وولف، پس از جنگ‌های جهانی اول و دوم تعداد زیادی از دوستان‌اش را از دست داده بود و افسردگی شدید داشت. شوهری مهربان داشت. می‌نوشت و قوی بود در نویسندگی. اما نتوانست بر غم‌هایش غلبه کند. یک روز جیب‌هایش را پر از سنگ کرد، پا به رودخانه گذاشت، غرق شد و جسدش یک ماه بعد پیدا شد! وولف، یک‌‌ شَبِه تصمیم به این کار نگرفت. وولف، احساساتی نبود؛ به آن شکل که من و شما هستیم. وولف، استادانه خودش را کُشت. رمان آخرش را تمام کرد، برای همسرش یادداشتی سرشار از احساس و عشق نوشت، و مرگ‌اش به نحوی بود که گویا گم شده است (چنان که در زندگی گم شده بود). در قسمتی از آخرین یادداشت وولف به همسرش آمده است: "دیگر نمی‌توانم به تباه کردن زندگی‌ات ادامه بدهم. گمان نمی‌کنم هیچ دو نفری بتوانند آنقدر که ما شاد بوده‌ایم، شاد باشند"
این خودکشی نیست، مرگی برتر از زندگانی است! حساب‌شده، آموزنده، عظیم!