سال 98 قبل از عید، وقتی می خواستم از تهران بیام مشهد، توی مترو نوشتم

دنیا دنیای رقابته، یعنی اگه ایرانسل حواسش نباشه تاپ ازش می زنه جلو. همین چند سال پیش بود که سامسونگ و سونی، نوکیا رو فرستادن به زباله دانِ تاریخ. یه دورانی N73 و N90 پادشاهی می کردن اما گوشی های تاچ که اومد، نوکیا دیر جُنبید تا به این دنیا بپیونده و وقتی پیوست که دیگه دیر شده بود و عملا پیوندش پس زد!
.
دنیای ما آدم هم دنیای رقابته، رقابت درونی و بیرونی.‌ واسه رقابت درونی یکی می ره سمت مذهب، یکی می ره سمت کتاب، یکی تمارین هوازی رو انتخاب می کنه، و شاید یکی فلسفه بخونه. واسه رقابت بیرونی هم‌ دو دسته می شیم: یه دسته که اصلا واسه مون دیگران مهم نیستن و سعی می کنیم از دیروزِ خودمون یک یا چند قدم جلوتر باشیم، و یه عده هم درگیر اثبات  خودشون به دیگران می شن، مثلا آقاعه با باشگاه بدنسازی رفتن دنبال جلب توجه هستش یا خانومه کتاب #هفت_عادت_مردمان_موثر رو جوری می چسبونه به قفسه ی سینه اش که اسم کتاب و اسم مولفش دیده بشه.
.
پ.ن: مترو کمیل