کاتالیست

شاید باورتون نشه، اما سنتز کردن همین کاتالیست دو هفته زمان گرفت. حالا هنوز داستان تموم نشده، فردا صبح باید ببرم یه تست ازش بگیرن که اگه اوکی بود برم سراغ انجام آزمایشم، و خب انجام دادن اون تست هم بین ۷ تا ۱۰ روز وقت می گیره و این یعنی ۱۰ روز دیگه هم دستم توی پوست گردو باید باشه.
.
این ها رو گفتم تا به اون هایی که می گن رفتی تهران خوش می گذرونی بگم اینطوری ها هم نیست، که اگه بود من امروز تا لنگ ظهر می خوابیدم و ناهار توی یه فست فودی پیتزا می زدم به بدن. اما امروز حتی وقت نکردم ناهار بخورم و اگه حسین به دادم نمی رسید تا بریم یه چای و کلوچه بخوریم، از هوش می رفتم.
.
داداش، آبجی، دایی، دخترعمه، رفیق، همشهری، هم اتاقی و ... که هر روز چندبار این سوال رو می پرسین که پایان نامه ات کِی تموم می شه؟ شما جای من نیستی و من رو نمی فهمی، من هم جای شما نیستم و شما رو نمی فهمم. از این بیشتر تنهاترم نکن که همین الانش هم هر روز دارم کتاب های روانشناسی می خونم و یه لیست بلندبالا از کتاب هایی مثل "روان درمانی اگزیستانسیال" و "هنر خوب زندگی کردن" تهیه کردم تا بخونم و بیشتر تنها بشم. می دونی چرا؟ چون دارین عذابم می دین.
.
از این به بعد اگه من رو دیدین و یا زنگ زدین و یا توی تلگرام پی ام دادین و یا توی اینستاگرام دیرکت دادین، جای اینکه بپرسین کِی درست تموم می شه؟ بپرسین حالت خوبه و خوشحالی یا نه؟ اگه این سوال رو پرسیدین دوسِتون دارم و عاشقتونم، اگه نپرسیدین دیگه خبری از مظاهر نیست و نگید که نگفتی!
.
این قبرستون -که اسمش دانشگاه تهرانه- فقط از بیرون قشنگه و هیچ امکانات آزمایشگاهی یی نداره و آدم هر روز باید با کلی فشار فکری و جسمی و روحی روزش رو شب کنه و شبش رو صبح. پس نمک نپاش و بزار کارم رو انجام بدم.