کاش می شد

کاش می شد مجبور نبودیم به خاطر پول زندگی کنیم و کار کنیم.

اونوقت می نشستی از صبح تا شب کتاب می خوندی و فیلم نقد می کردی و می نوشتی و ... .

اما افسوس که این ها همه اش آرزوعه.

 

از وقتی شنیدم و دیدم و خوندم که مهندس های زیادی هستن که هم مهندسن هم نویسنده، منم دیگه جوش گذشته رو نمی زنم که چرا رشته ی انسانی نخوندم. هم مهندس می شم هم نویسنده، و برای هر دو از جون مایه می زارم، قول می دم به خودم. دوست ندارم شرمنده ی خودم و زندگیم بشم.

 

اصلا از کجا معلوم اگه ادبیات می خوندم، انقدری که علاقه مند ادبیات و نوشتن و خوندن و فیلم دیدن و سینما و تئاتر و نمایش نامه و ... که هستم می بودم؟!

چی ؟! دارم خودمو گول می زنم.

مهم نیست! گول شیرینی عه.

 

من دیگه وقت واسه فکر کردن به گذشته ندارم. باید فقط به آینده فکر کنم.