زندان آشویتس

۲۸ مرداد روز جهانی عکاسی است و همین بهانه‌ای شد تا از عجیب‌ترین عکسی که طی چند روز پیش دیده‌ام بنویسم.
من اسم این عکس را گذاشته‌ام "ناخن آشویتسی"
این تصویر نشان‌دهنده رد ناخن زندانیان آشویتس در اتاق گاز است. جان کندن به معنای واقعی کلمه.
اول خواستم خودم را به جای زندانی گرفتار در اتاق گاز تصور کنم. بعد از کمی فکر گفتم جای آن سربازی باشم که درب اتاق را به روی آن افراد بخت برگشته که محکوم به مرگ با گاز هستند می‌بندد. اما در انتها خودم را عکاس این عکس تصور کردم!
می‌گویند هنرمندان روح لطیفی دارند و سرشار از احساسات شاعرانه و عاشقانه‌اند. حالا این هنرمند می‌تواند خواننده باشد، نویسنده باشد، شاعر باشد، نقاش باشد، خطاط باشد و ... . عکاسی هم جزو هنر است و عکاس این عکس هم چه به خواست خود و چه علیرغم میل باطنی خویش، در این لحظه کوتاه هنرمند است! پس چگونه حس باطنی خویش را سرکوب کرده است؟ حرف من با او این است: "هنرمند! لنز دوربین عکاسی همه عکاسان دنیا را شرمنده بی‌هنری خویش کرده‌ای. زیرا از صحنه‌ای عکس گرفته‌ای که هرکس آن را ببیند، تا چندروز صدای جیغ در گوشش می‌پیچد. تو جیغ دنیای هنر هستی"